STRUG, także HEBEL (z niem. Hobel) – ręczne narzędzie do obróbki (skrawania) drewna i materiałów drewnopodobnych, składające się ze stalowego ostrza osadzonego najczęściej w drewnianym lub metalowym korpusie. Zasadą w obróbce jest równomierny ruch posuwisty narzędzia z przenoszeniem nacisku na przód struga na początku obrabianej powierzchni i na tył kiedy kończymy suw.
Narzędzie znalazło wiele zastosowań, od tych najprostszych czyli wyrównywania płaszczyzn i krawędzi desek, po obróbkę najbardziej skomplikowanych profili.
Strugi stosowano już w starożytności, a szczyt ich rozkwitu nastąpił w wieku XIX. Współcześnie w stolarstwie i ciesielstwie zastąpiły je obrabiarki i elektronarzędzia, strugi „klasyczne” stosowane są już głównie tylko w meblarstwie artystycznym lub przy renowacji zabytkowych mebli.
Rozróżnia się wiele rodzajów strugów, w zależności od wykonywanych nimi czynności. I tak mamy heble:
- do wyrównywania powierzchni (np. zdzierak, gładzik)
- do wykonywania rowków, wrębów i wypustów (np. wypustnik, wybierak)
- do wykonywania ozdobnych profili na krawędziach lub płaszczyznach elementów – strugi profilowe. Ich nazwy nawiązują do kształtu zastosowanego ostrza (np. żłobnik)
- specyficznym rodzajem struga ze względu na kąt pochylenia ostrza i spełnianą funkcję jest drapień (zębacz, fakturnik). Posiada on drobnorowkowane ostrze służące do fakturowania powierzchni drewna przed okleinowaniem.